กิจการเจ้าของคนเดียว(Sole Proprietorship) หมายถึง การประกอบธุรกิจที่ดำเนินงานโดยบุคคลเพียงคนเดียวเป็นเจ้าของกิจการ มีวิธีการดำเนินงานง่าย ๆ ไม่ยุ่งยาก เงินลงทุนมาจากการเก็บออม ตัดสินใจได้รวดเร็ว รับผิดชอบในทรัพย์สินและหนี้สินที่เกิดจากธุรกิจ การบริหารจัดการต่าง ๆ มีความคล่องตัว เมื่อกิจการประสบความสำเร็จ เจ้าของกิจการจะได้รับประโยชน์แต่เพียงผู้เดียว มีกฎหมายเกี่ยวข้องไม่มากนักจึงเป็นธุรกิจที่มีคู่แข่งขันจำนวนมาก ซึ่งพบเห็นกันทั่วไป เช่น ร้านขายอาหาร ร้านขายของชำ ร้านเสริมสวย ร้านถ่ายรูป ร้านขายเสื้อผ้า เป็นต้น
2.1 ข้อดีของกิจการเจ้าของคนเดียว
1. จัดตั้งกิจการได้ง่าย เหมาะสำหรับกิจการขนาดเล็ก เพียงแต่จดทะเบียนพาณิชย์และทะเบียนการค้า
2. มีอิสระและความคล่องตัวในการตัดสินใจ สามารถบริหารจัดการได้โดยไม่ต้องปรึกษาหารือบุคคลอื่น เนื่องจากการทำงานเพียงคนเดียว จึงทำงานได้คล่องตัวตามความคิดของตนเอง
3. ผลกำไรทั้งหมดเจ้าของกิจการได้รับแต่เพียงผู้เดียว
4. ความรับผิดชอบ เจ้าของกิจการเป็นผู้รับผิดชอบต่อผลการดำเนินงานของกิจการ
5. มีกฎหมายและข้อบังคับ น้อยกว่าการประกอบการประเภทอื่น
6. ค่าใช้จ่ายในการบริหารงานต่ำ
7. มีความกระตือรือร้นในการทำงาน เนื่องจากเป็นกิจการของตนเอง หากขยันย่อมทำให้ธุรกิจเจริญก้าวหน้า หากเกียจคร้านย่อมนำความเสียหามาสู่กิจการได้
8. เลิกกิจการได้ง่าย ผู้ประกำอบการสามารถเลิกกิจการได้ทันทีที่ต้องการ ซึ่งกิจการประเภทอื่นไม่สามารถทำได้ ต้องดำเนินตามขั้นตอนของกฎหมาย
2.2 ข้อเสียของกิจการเจ้าของคนเดียว
1.รับผิดชอบหนี้สิ้นไม่จำกัดจำนวน กล่าวคือ จำนวนหนี้สินที่เกิดจากการค้า เจ้าของกิจการจะต้องรับผิดชอบหนี้สินของธุรกิจไม่จำกัดจำนวน ถ้าหากธุรกิจล้มเหลว เจ้าหนี้ของธุรกิจสามารถเรียกร้องทรัพย์สินส่วนบุคคลของเจ้าของเพื่อชำระหนี้ได้ เช่น นายศิริ เปิดร้านขายของชำมีทรัพย์สิน 5,000 บาท และมีหนี้สิน 10,000 บาท ภายหลังประสบปัญหาทางการเงินถูกล้มละลายหากนายศิริ มีทรัพย์สินส่วนตัวอยู่ เจ้าหนี้สามารถเรียกร้องจากทรัพย์สินส่วนตัวของนายศิริให้ชำระหนี้ที่เหลือจำนวน 10,000 บาทได้
2.อัตราล้มเหลวสูง ธุรกิจที่ประสบความล้มเหลวส่วนใหญ่เป็นธุรกิจขนาดเล็กเจ้าของคนเดียว ซึ่งสาเหตุมาจากการบริหารงานไม่มีคุณภาพ ขาดความรู้และประสบการณ์ การตัดสินใจผิดพลาด
3.เงินทุนจำกัด การประกอบธุรกิจประเภทเจ้าของคนเดียวอาจจะต้องกู้ยืมเมื่อขยายธุรกิจเจ้าของกิจการต้องอาศัยเงินทุนจากบุคคลภายนอก จึงเป็นความยากลำบากในการหาแหล่งเงินทุนเนื่องจากขาดความน่าเชื่อถือของกิจการ ตลอดจนอัตราความล้มเหลวของธุรกิจขนาดย่อยมีจำนวนมาก อย่างไรก็ตามธุรกิจขนาดย่อมสามารถกู้ยืมเงินได้จากแหล่งเงินทุนขนาดเล็ก เช่น ธนาคารพาณิชย์ ธนาคารกรุงไทย ธนาคารพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(ธพว.) และสถาบันการเงินอื่น ๆ เช่น ธนาคารออมสิน ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์ ธนาคารเพื่อการส่งออกและนำเข้า เป็นต้น
4.การตัดสินใจขึ้นอยู่กับบุคคลเดียว ความสามารถในการบริหารงานขาดหลักวิชาการบริหารที่ดี เนื่องจากการตัดสินใจขึ้นอยู่กับบุคคลเพียงคนเดียวทำให้ขาดความละเอียดรอบคอบ เช่น การพิจารณาให้เครดิตแก่ลูกค้า เป็นต้น
5.อายุการดำเนินงานจำกัด การดำเนินธุรกิจเจ้าของคนเดียวอาจจะไม่มีความยืนยาวและต่อเนื่อง ขึ้นอยู่กับการมีชีวิตอยู่ของผู้ประกอบการเท่านั้น ตามกฎหมายเมื่อเจ้าของกิจการตายหรือไร้ความสามารถ การดำเนินงานทางธุรกิจแบบเจ้าของคนเดียวต้องสิ้นสุดลง
6.ขาดพนักงานที่มีความสามารถ ปัญหาของผู้ประกอบธุรกิจเจ้าของคนเดียว คือ เจ้าของกิจการต้องจ้างบุคคลอื่นเข้ามาช่วยดำเนินธุรกิจ แต่การจ้างบุคคลที่มีความรู้ความสามารถทำได้ยากมากเพราะธุรกิจขนาดเล็กไม่สามารถจ่ายค่าตอบแทนให้กับพนักงานได้เหมือนกับธุรกิจขนาดใหญ่ ตลอดจนพนักงานขาดความมั่นคง และความก้าวหน้าในการทำงาน
ธุรกิจเจ้าของคนเดียว เหมาะสำหรับผู้ประกอบการที่จะเริ่มต้นธุรกิจใหม่ เมื่อดำเนินธุรกิจไปได้ระยะหนึ่ง ก็จะทราบผลการดำเนินงาน สามารถปรับปรุงรูปแบบของธุรกิจให้สอดคล้องกับกิจการที่ขยายตัวได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น